Iberische lynx

De Iberische lynx (Lynx pardinus) is één van de zeldzaamste katachtigen. Dit komt doordat het de meest bedreigde kattensoort ter wereld is. Het heeft verschillende namen zoals de pardellys, Spaanse lynx en Pardellos. Het behoort tot het lynx geslacht en valt onder de familie katachtigen.

Uiterlijk Iberische lynx

Hoewel de Iberische lynx kleiner is dan de Euraziatische lynx lijken deze soorten wel veel op elkaar. Toch is de Iberische variant kleiner en heeft deze ook meer vlekken. De vacht is kort en is zowel geel als grijs van kleur. Verder heeft het vaak kleine bruinzwarte vlekken of grote vlekken in de vorm van stippellijnen.

Het dier heeft bakkenbaarden van 5 – 8 centimeter en een korte staart van ongeveer 14 centimeter met daarop een zwarte punt. En net als de andere lynx soorten heeft ook de Iberische lynx haarplukjes op de oren. Ze hebben hoge poten, een lengte van 85 tot 98 centimeter en een schouderhoogte van 60 tot 70 centimeter. Daarnaast weegt de Iberische lynx 8,1 tot 15,9 kilo. De vrouwtjes zijn met 10 kilo lichter en kleiner dan de mannetjes die rond de 13 kilo wegen.

Leefomgeving

De Iberische lynx leeft voornamelijk in struikgewassen op grote hoogtes. Zoals de naam al zegt leefde hij op het Iberisch schiereiland, kortweg Iberië in Spanje, Portugal en in Zuid-Frankrijk. Doordat er meer mensen in de omgeving zijn gaan wonen verloor dit dier tussen 1960 en 2000 ongeveer 80% van de populatie. Hierdoor kwam het dier in de 21e eeuw nog maar in 2 populaties van Spanje voor. Op dit moment waren er nog maar 94 Iberische lynxen over waardoor men echt stappen moest ondernemen om het dier te behouden. Vanuit dit punt zijn er op meerdere locaties plannen opgezet om de dieren in gevangenschap te fokken.

Vanuit het fokprogramma worden de dieren in hun oorspronkelijke leefomgeving geplaatst in de hoop dat ze daar weer in aantallen zullen groeien. Dit was een succes, want in 2010 waren er alweer 400 lynxen te vinden. Vandaag de dag zijn er meer dan 900 dieren in het zuiden van Europa te vinden. Hier leven ze in de bossen en maquis op een hoogte van 1300 meter. Daarnaast vind je ze in de bosgebieden waar ook veel konijnen leven. Het dier kan zich lastig aanpassen aan een andere leefomgeving aangezien het echt afhankelijk is van de konijnen. Hierdoor kan het ook niet in elk gebied leven, maar wordt zijn leefomgeving beperkt naar deze specifieke gebieden waar het konijn ook leeft.

Wat eet de Iberische lynx?

De Iberische lynx jaagt voor het grootste gedeelte op Europese konijnen. Hieruit bestaat dan ook 75 tot 90% van zijn voedsel. Het overige gedeelte vult hij aan met eenden, ganzen, hazen, rode patrijs vogel en andere kleine dieren. In de winter jaagt het op grotere dieren aangezien de kleine varianten moeilijker te vinden zijn. Zo kan het een edelhert of wild zwijn aanvallen om zo genoeg voedsel binnen te krijgen. Het is alleen niet het enige roofdier dat in deze omgeving op deze dieren jaagt. Ook de Iberische wolf en de Rode vos zullen de prooien proberen te vangen. Daarom is het in sommige gebieden voor dit dier wel lastig is om aan genoeg voedsel te komen.

Roofdieren en gevaren

De grootste reden dat de Iberische lynx bijna uitgestorven was is de landbouw. Door de landbouw werd het mediterraanse bos versnipperd om zo meer landbouwgrond te krijgen. Hierdoor konden de dieren hier niet meer leven. Dit in combinatie met de konijnenpopulatie die instortte maakte dat het dier heel erg snel een IUCN Status van bedreigd kreeg. Dit is ook de enige lynx soort die er zo slecht aan toe is. Alle andere dieren in deze groep doen het relatief goed. De Iberische lynx is nu volledig beschermd. Er mag niet meer voor de vacht of het vlees op gejaagd worden. Daarnaast heeft het dier geen natuurlijke roofdieren die op deze soort jagen.

Voortplanting

Bij de Iberische lynx zal het vrouwtje haar territorium verlaten om een mannetje te zoeken. Normaal gezien zijn deze dieren solitair, maar tijdens de paartijd zullen ze wel bij elkaar komen. Dit gebeurt meestal in de wintertijd en zal zich elk jaar opnieuw herhalen. De draagtijd van het vrouwtje bedraagt ongeveer twee maanden en de kittens worden meestal geboren rond maart en april. Het nest bestaat dan uit twee tot drie kittens. Heel soms komt het voor dat er maar één of meer dan drie in zitten. Elk hebben ze een gewicht rond de 200 gram en worden ze blind geboren. Zodra ze ongeveer 10 dagen oud zijn krijgen ze hun volledige zicht.

Het opgroeien van de jongen

De dieren zijn rond de 10 maanden onafhankelijk, maar zullen nog wel wat langer bij de moeder blijven. Zo komt het vaak voor dat ze ongeveer 20 maanden blijven. In deze tijd krijgen ze de tijd om zich te ontplooien tot echte roofdieren.

Het bijzondere aan deze dieren is dat ze rond de 30 tot 60 dagen opeens heel agressief worden. In deze tijd vallen de kittens elkaar aan. En vaak komt het ook voor dat ze een nestgenoot in deze tijd doden. Waarom ze dit doen is niet helemaal bekend, maar men verwacht dat het te maken heeft met de verandering van voedsel. Vaak is dit namelijk de tijd dat ze van moedermelk langzaam naar vleeseters gaan.

In het wild worden zowel de mannetjes als vrouwtjes vanaf 1 jaar geslachtsrijp. Maar meestal zullen ze pas paren wanneer ze echt een eigen territorium hebben. Doordat er steeds minder partners te vinden zijn vind er ook steeds meer inteelt plaats. Hierdoor worden er steeds minder kittens geboren en is er een grotere kans dat ze sterven. In het wild wordt de lynx ongeveer 13 jaar oud. In gevangenschap leven ze uiteraard nog wat langer.