Breedvoorhoofdkrokodil

De breedvoorhoofdkrokodil (Osteolaemus tetraspis), ook bekend als de Afrikaanse dwerg krokodil is de kleinste levende krokodil ter wereld. Het komt uit de familie echte krokodillen. Het heeft een gemiddelde lengte van 1,6 meter en komt voor in West en Centraal Afrika.

Het uiterlijk

Als het om krokodillensoorten gaat is de breedvoorhoofdkrokodil één van de kleinste soorten die er bestaat. De grootste variant die ooit gevangen is, was dan ook 1,9 meter lang met de staart erbij. Voornamelijk de nek, rug en staart van dit soort krokodil zijn ontzettend dik. Om die reden wordt het dan ook vaak gezien als een ontzettend dik pantser. Toch is dit niet het enige wat de krokodil zo wild maakt. Zijn buik is namelijk ook voorzien van stevige schubben.

Hoewel de naam van de schildpad doet vermoeden dat het een heel breed voorhoofd heeft, is dit echter niet het geval. In tegendeel zelfs. De Breedvoorhoofdkrokodil heeft grote ogen, maar zijn omhoog gekromde snuit is kort en zijn kop is juist smal. De jeugdige breedvoorhoofdkrokodillen hebben vaak zwarte stippen op de onderkant van de flanken en op hun keel. Daarnaast hebben ze gele vlekken over hun lichaam en hebben ze een lichtbruine staart. De oudere krokodillen hebben een donkerbruine of zwarte kleur. Hun buik is daarentegen vaak geel maar bevat ook veel zwarte vlekken.

Tanden breedvoorhoofdkrokodillen

Dit dier heeft ontzettend veel tanden, namelijk 5 rijen als het gaat om voortanden, 12 tot 13 rijen in zijn bovenkaak en dan nog eens 14 tot 15 rijen met kiezen in zijn onderkaak. Bij elkaar heeft de krokodil dus meer dan 60 tanden. Voedsel verslinden is dan ook geen enkel probleem.

Leefomgeving

De breedvoorhoofdkrokodil leeft voornamelijk in West Afrika. Hier vind je het in verschillende landen, waaronder Angola, Congo, Gambia, Ghana, Guinee, Kameroen, Liberia, Nigeria, Senegal en Sierra Leone. In sommige van deze gebieden komt het dier bijna niet meer voor en van anderen weten we niet hoe de status van het dier ervoor staat. Ze leven voornamelijk in langzaam stromende rivieren die in het dichte regenwoud liggen. Daarnaast vind je ze in moerassen, uiterwaarden en waterplassen. Ondanks dat de dieren gemaakt zijn om in het water te leven vind je ze ook veel op het land. Hier graven ze namelijk holen in de rivieroever om daar te slapen.

De breedvoorhoofdkrokodil krijgt ook wel de naam dwerg krokodil. Deze naam heeft het gekregen omdat het de kleinste krokodil ter wereld is. Ze kunnen ongeveer 40 tot 75 jaar oud worden en hebben een gewicht van ongeveer 18 tot 32 kilo. Het grootste gedeelte van de dag zullen ze wel in het water zwemmen. Hier kunnen ze een snelheid van ongeveer 18 km/u halen. Er zijn twee ondersoorten erkend. Deze verschillen voornamelijk in het uiterlijk. Daarnaast leven ze beide in een ander gebied. De twee ondersoorten zijn: Osteolaemus tetraspis tetraspis en Osteolaemus tetraspis osborni.

Het gedrag

De breedvoorhoofdkrokodil is een nachtdier dat een solitair leven leidt. Het jaagt in de nacht zowel op de oevers als op het water op kleine prooien. Overdag zoekt het één van zijn holen op aan de rivieroever om te rusten. Mochten ze deze niet vinden kunnen ze ook slapen onder de boomwortels bij het water. Doordat het dier koudbloedig is heeft het de zon nodig om zich op te warmen. Daarnaast geeft deze de nodige energie om te jagen. Om af te koelen gaat de breedvoorhoofdkrokodil het water in. Zo kan het zijn eigen temperatuur regelen door in de zon en in het water te liggen.

Zodra de krokodil in het water ligt, zakt het lichaam naar beneden toe. Hierdoor zijn alleen de ogen en neusgaten zichtbaar en kunnen ze makkelijker hun eigen prooi aanvallen. Daarnaast zijn ze verborgen voor roofdieren die mogelijk op het dier zelf jagen. Van nature is het dier ook erg schuw en zal het zichzelf niet heel snel tonen. Alleen wanneer het aan het jagen is zal het tevoorschijn komen en zijn prooi vastgrijpen.

Wat eet een breedvoorhoofdkrokodil?

De breedvoorhoofdkrokodil is een echte vleeseter. Het eet voornamelijk vissen, vogels, schaaldieren, kikkers en padden om in leven te blijven. Daarnaast kan het af en toe ook kleine zoogdieren pakken die aan de kant drinken zoeken. De dieren hebben sterke kaken die bij een beet worden vastgezet. Door de vlijmscherpe tanden heeft het dier daarna ook geen schijn van kans. Deze tanden vernieuwen voortdurend om ze zo scherp te houden. Zo worden de oude tanden door de nieuwe er uitgedrukt. Kauwen kunnen de dieren echter niet, ze gebruiken hun tanden echt om hun prooi te scheuren. Hierna eet het deze stukken in zijn geheel op.

In gebieden waar in regenseizoenen veel overstromingen zijn, zie je dat het dier ook anders gaat eten. Zo gaat het tijdens dit seizoen meer jagen op vissen. Dit komt waarschijnlijk doordat dit een stuk makkelijker te vinden is. Zodra het droge seizoen weer is aangebroken zal het weer meer schaaldieren eten en worden ook de kleine zoogdieren aan de kant van het water weer een prooi. De jongen die net uit het ei gekropen zijn eten vanaf het begin insecten en wormen. Zodra ze wat groter worden gaan ze over naar kikkers en kikkervisjes. Daarnaast zullen ze langzaam hun eerste kleine vis vangen en opeten.

Roofdieren en bedreigingen

Ondanks dat de breedvoorhoofdkrokodil zelf een roofdier is, maakt de kleine omvang het een gemakkelijk doelwit voor grotere dieren. Zo worden de jongen en de eieren belaagd door vogels, zoogdieren en andere reptielen. De moeder bewaakt het nest dan ook erg goed, maar helaas niet altijd met evenveel succes. De grotere dieren worden voornamelijk aangevallen door andere krokodillensoorten die groter zijn dan deze variant. Denk hier bijvoorbeeld aan de nijlkrokodil en de pantserkrokodil.

Naast de roofdieren zijn ook mensen een grote bedreiging. Dit komt voornamelijk doordat het leefgebied steeds kleiner wordt. Het hout wordt gekapt en de omgevingen worden gebruikt voor de landbouw. Daarnaast wordt er ook veel op het dier gejaagd. De taaie huid kan men namelijk goed verkopen en het vlees eet men als voedsel. Door al deze zaken heeft de breedvoorhoofdkrokodil een IUCN status van kwetsbaar. In het wild leven er nog ongeveer 25.000 waar het in veel omgevingen niet meer duidelijk is hoe het met de dieren gaat.

Voortplanting

Breedvoorhoofdkrokodillen broeden meestal aan het begin van het natte seizoen dat vaak rond mei en juni valt. Het mannetje zal in deze tijd met meerdere vrouwtjes paren die zijn territorium delen. Het vrouwtje zal daarna een nestheuvel bouwen van vegetatie. Hierin legt ze de leerachtige eieren die ze dan ook volop zal bewaken. Ze kunnen maar liefst 20 eieren per keer leggen. De vegetatie die ze gebouwd hebben zal op den duur afbreken. Hierdoor komt er meer warmte vrij. En dat helpt de eieren om tijdens het broeden warm te blijven.

Na ongeveer 3 maanden komen de eieren uit. De jongen graven dan zelf uit het nest en zullen dan voorzichtig door de moeder worden opgepakt om ze naar het water te brengen. In het water zijn ze namelijk veilig en kunnen ze de kneepjes van het leven leren. Meestal gaat dit erg snel en kunnen de jonge breedvoorhoofdkrokodillen binnen een paar weken al zelf op pad gaan. Wanneer de dieren 4 tot 5 jaar oud zijn kunnen ze zelf jongen verwekken en worden ze door anderen ook als volwassenen gezien.

Breedvoorhoofdkrokodil weetjes

• De meeste krokodillen gaan al eeuwen terug. Van de breedvoorhoofdkrokodil wordt gedacht dat hij in 65 miljoen jaar nauwelijks veranderd is.
• Doordat deze dieren zich voornamelijk in het water bevinden, beschikken zij ook over kenmerken die hier mee te maken hebben. Zo hebben ze een derde ooglid die transparant is en die ze kunnen sluiten op het moment dat ze het water in gaan.
• Ze kunnen hun luchtpijp, neusgaten en oren bedekken. Dit doen ze door hun huidflappen te sluiten. Op deze manier komt er geen water in hun longen terwijl ze wel met open mond een prooi kunnen vangen.
• Doordat de moeder haar jongen in haar keel met zich meedraagt, werd er eerst gedacht dat de breedvoorhoofdkrokodil kannibalen waren. In werkelijkheid wordt dit gedaan om ze veilig naar de waterkant te brengen.