Boskikker

De boskikker (Lithobates sylvaticus) is een kikker uit de familie echte kikkers. Het heeft de afgelopen eeuw veel aandacht gekregen door zijn vorsttolerantie. In de winter bevriest het dier namelijk om in de lente weer te ontdooien. Het beweegt zich over grote afstanden en is dan ook breed verspreidt over Noord- Amerika. Hier leeft het in veenmoerassen, hooglanden, vijvers en bossen.

Het uiterlijk

De boskikker heeft een bruine, grijze of roodbruine huid met bultjes. De vrouwtjes zijn vaak wat lichter van kleur en missen een knobbel op de duim. Voor de rest zien ze er wel ongeveer hetzelfde uit. Het dier heeft een lengte van 3,5 tot 7 centimeter waarbij de vrouwtjes vaak iets groter zijn dan de mannetjes. Ze hebben geen vlekken of strepen wat best bijzonder is vergeleken met andere soorten. Je kunt het dier herkennen aan het kleine oogmasker. Dit is een zwarte kleur dat op een masker lijkt aan beide kanten van de ogen. Geen enkel ander soort in Noord-Amerika heeft namelijk een masker over zijn gezicht. Dus zodra je dit ziet met een bruine huidskleur weet je zeker dat je de boskikker voor je hebt. De boskikker heeft een gewicht van 7,8 gram.

Leefomgeving

De boskikker leeft voornamelijk in vijvers, drassig land in bossen. Ze worden meestal gevonden waar ze in de zomer in bosgebieden, moerassen en ravijnen leven. In de herfst en winter gaan de meeste dieren naar de hooglanden toe. Sommigen blijven nog wel in vochtige gebieden, maar vaak zullen ze toch wegtrekken. Het bijzondere aan deze dieren is dat ze in de winter bevriezen tot hun hart stopt. In de lente ontdooien ze weer. Hun hart zal dan ook weer beginnen te kloppen om zo weer verder te leven alsof er niks gebeurd is. Nadat hij ontdooit zal hij gelijk op zoek gaan naar water voor het paringsseizoen.

Wat eet een boskikker?

De kikkervisjes voeden zich met planten en algen. Daarnaast vallen ze ook eieren en larven van amfibieën inclusief hun eigen soort aan. Naarmate het ouder wordt gaat het over naar kleine ongewervelde dieren op de bosbodem. In vergelijking met andere soorten kikkers valt het dier zijn prooi wel anders aan. Zo wordt de tong naar voren gezwaaid en maakt slechts het puntje hiervan contact. De groene kikker, brulkikker en nog vele andere soorten maken juist gebruik van hun hele tong om hun prooi vast te grijpen. De Boskikker eet voornamelijk slakken, spinnen, wormen en insecten.

Roofdieren en gevaren

Slangen, reigers, stinkdieren, wasberen en nertsen zijn de belangrijkste roofdieren voor de boskikker. Al deze dieren vallen deze kikker op het land aan. De slangen kunnen ook in het water hun besluipen en ze dan in hun geheel opeten. De kleine kikkervisjes kunnen ook een prooi worden voor kevers, waterwantsen en salamanderlarven. De roofdieren in hun omgeving zijn op het grootste gevaar voor dit dier. Maar daarnaast speelt de mens hier ook een rol in.

Door ontbossing en het droogleggen van vijvers verandert het leefgebied van de boskikker. Hoewel dit op dit moment geen gevaar brengt is het wel iets wat in de gaten gehouden moet worden. Deze kikkersoort kan zich namelijk makkelijk aanpassen in de omgeving waar hij zich in bevindt. Mochten er meer bossen en vijvers platgelegd worden kan dit voor zowel dit dier als andere dieren wel ernstige gevolgen hebben.

Voortplanting

De paring van deze kikker vindt plaats in de lente. Duizenden boskikkers zullen tegelijk in lentepoelen bij elkaar komen. Hier zullen de mannetjes zich aan de vrouwtjes vastklemmen. Daarna zal het vrouwtje de eieren vrijgeven en is het de taak voor het mannetje om ze gelijk te bevruchten. Daarna begint het proces van de jonge kikker.

Sommige mannetjes maken af en toe ook de fout om te paren met andere kikkersoorten, padden en salamanders. Dit komt omdat ze hun niet met geur of zicht kunnen identificeren. En dit levert nog weleens wat problemen op. Daarnaast is het zo dat een vrouwtjes boskikker meerdere mannetjes kan hebben. De mannetjes klampen zich namelijk ook aan elkaar vast zodat er een vorm van keten ontstaat. Hierdoor kunnen de eieren van een enkel vrouwtje dus bevrucht worden door meerdere mannetjes. Maar meestal is het, het eerste mannetje in de rij die de eieren echt zal bevruchten.

Tijdens het paringsproces maakt de boskikker de hele tijd een geluid. Dit wordt beschouwd als een paringsroep die bestaat uit verschillende geluiden om zo het vrouwtje te verleiden. Het vrouwtje kan maar liefst 1000 eieren leggen en er zullen veel kikkervisjes overleven. De draagtijd vindt tussen de 9 en 30 dagen na de bevruchting plaats.

Kikkervisjes

De kikkervisjes zijn bij de geboorte zwart van kleur en erg klein van formaat. Vanaf het begin zullen ze dicht bij elkaar blijven en eten ze voornamelijk algen. Naarmate ze groter worden zullen ze kleine planten eten en ook de larven en eieren van andere opeten. Daarnaast kunnen ze ook hun eigen soort aanvallen. Ze zijn ontzettend snel en kunnen dus andere roofdieren vermijden. Naarmate ze ouder worden zullen ze transformeren naar een echte kikker en dan ook de bosgebieden opzoeken. De gemiddelde leeftijd van een boskikker is ongeveer 3 jaar oud.

Boskikker weetjes

• De boskikker is inheems in bossen met plassen water.
• In de winter bevriezen ze terwijl ze in de lente weer ontdooien. Door het gehalte aan ureum en glucose in hun lichaam kunnen ze dit overleven.
• Ze schrikken roofdieren af met schelle geluiden en hun gifklieren.