Blauwe bisschop

De blauwe bisschop (Passerina caerulea) is een middelgrote Noord-Amerikaanse zangvogel uit de familie van kardinaalachtigen (Cardinalidae). Het is voornamelijk een trekvogel die broedt in het noorden van Mexico en het zuiden van de Verenigde Staten. Overwinteren doet hij in Midden-Amerika. Het draagt ook wel de naam blauwe snavel wat ook de betekenis van de Latijnse naam is.

Het uiterlijk

Zoals de Latijnse naam al zegt heeft de blauwe bisschop een blauwe snavel. Het mannetje is 13 tot 20 centimeter lang, heeft roodbruine balken op zijn vleugels en strepen op zijn rug. Het heeft bruine ogen, heeft afgeronde vleugels en een diepblauwe snavel. Het vrouwtje heeft meestal een bruine kleur en is ongeveer even groot als het mannetje. Daarnaast heeft ze een beetje blauw in de veren.

Beide hebben ze een grote, diepe snavel en relatief grote vleugels. De snavel heeft echter niet echt deze kleur, het is een optische illusie die wordt veroorzaakt door het licht dat op de veren valt. Hierdoor kan het menselijke oog niet alle bijzondere kleuren van dit dier zien. De blauwe bisschop heeft zwarte poten en vliegen met snelle vleugelslagen. Je kunt het dier naast de kleur ook aan zijn vlucht herkennen. Hij is namelijk ontzettend snel en slaat zijn vleugels tijdens het vliegen tegen het lichaam aan. Met een snelheid van 50 km/u en een gewicht van 28 gram kan hij zich snel manoeuvreren.

Het gedrag

De blauwe bisschop is van nature erg schuw. Hierdoor kom je ze ook niet heel erg snel tegen. Wanneer ze weten dat er mensen in de buurt zijn zullen ze wegvliegen. Ze maken nesten in lage bomen of struiken op ongeveer 1 tot 2,5 meter boven de grond. Deze zitten vaak aan de rand van een open gebied zodat ze snel op zoek kunnen naar voedsel. In de zomer heb je de grootste kans om ze te zien. Dan vliegen en springen ze namelijk over de grond om samen met andere vogels zaden in de velden te vinden.

Wanneer ze in een boom zitten zwaaien ze met hun staarten. Daarnaast bewegen ze zijwaarts over de takken. Wat precies de reden is dat ze dit doen is niet bekend, maar het ziet er wel bijzonder uit. De blauwe bisschop zal in de winter naar de Mexicaanse kust, het Caribisch gebied en het noorden van Zuid-Amerika vliegen om de warmte op te zoeken. In de zomer broedt het dier voornamelijk in de Verenigde Staten en het noorden van Mexico. Van enkele soorten die in Centraal Mexico leven is bekend dat ze niet migreren, maar hun hele leven in dezelfde omgeving verblijven.

Ondersoorten

In totaal zijn er 7 ondersoorten die erkend worden. Deze leven allemaal in specifieke gebieden en hebben ook elk hun eigen karaktereigenschappen. Hieronder vind je de namen van al deze ondersoorten.

• Passerina caerulea caerulea: deze ondersoort leeft voornamelijk ten zuidoosten van centraal Verenigde Staten.
• Passerina caerulea chiapensis: leeft in het gebied ten zuiden van Mexico tot Guatemala.
• Passerina caerulea deltarhyncha: overleeft in west Mexico.
• Passerina caerulea eurhyncha: vind je in centraal en zuid Mexico.
• Passerina caerulea interfusa: vind je in het westen van centraal VS en het noorden van Mexico.
• Passerina caerulea lazula: vind je voornamelijk in het zuiden van Guatemala tot het noorden van Costa Rica.
• Passerina caerulea salicaria: een ondersoort die leeft ten zuidwesten van de VS en ten noordwesten van Mexico.

Wat eet een blauwe bisschop?

Het dieet van de blauwe bisschop vogel bestaat voornamelijk uit insecten zoals krekels en sprinkhanen. Daarnaast eten ze ook rupsen, slakken, kevers en spinnen. In de zomer zullen ze de zaden die overblijven in de velden en weiden opeten. En af en toe zal het ook wilde vruchten opeten. Het is beter om het dier niet zelf te voeden. Brood is bijvoorbeeld niet heel gezond voor hen. Daarnaast zijn pitten van abrikozen en perziken giftig voor deze dieren. Ook veel ander voedsel kunnen ze niet verwerken. Om die reden is het beter om ze hun eigen gang te laten gaan.

Roofdieren en gevaren

Hoewel veel dieren juist een negatief effect ervaren door de landbouw, profeteert de blauwe bisschop hier volop van. Het leeft namelijk van de zaden die overblijven. Toch zijn er nog steeds wel wat roofdieren en andere gevaren waar het dier op moet letten. De grootste roofdieren van de blauwe bisschop zijn katten, roofvogels en andere roofdieren. De grote koevogel is hier een goed voorbeeld van. Deze legt namelijk eieren in de nesten van andere vogels waardoor de dieren hier niet meer normaal kunnen leven. Naast de roofdieren is ook het kappen van bossen een groot gevaar. Ze leven voornamelijk in bomen en wanneer deze weggehaald worden hebben ze geen plek meer om te leven. Gelukkig hebben al deze gevaren geen effect op deze prachtige vogel. Ze hebben namelijk een IUCN status van niet bedreigd.

Voortplanting

Begin april tot mei beginnen de blauwe bisschoppen vrouwtjes met het bouwen van hun nest. Dit doen ze in het broedgebied waar ze leven. De mannetjes zijn hier vaak al wat eerder dan de vrouwtjes en beginnen dan te zingen om hun aandacht te trekken. Wanneer ze een partner hebben gevonden zal het 3 tot 5 lichtblauwe eieren leggen. Deze broedt ze uit in ongeveer 11 tot 12 dagen.

Het mannetje blijft in de buurt om het vrouwtje en de baby’s te voeden. Na ongeveer 9 dagen kunnen de jongen vliegen. Vanaf dan zullen beide ouders de dieren voeden totdat ze groot genoeg zijn. Dan zullen ze zelf op zoek gaan naar insecten en zaden om genoeg eten binnen te krijgen voor de migratie.

De blauwe bisschop wordt in het wild gemiddeld 5 jaar oud. In gevangenschap zal het iets ouder worden en kan het maar liefst 7 jaar oud worden.

Blauwe bisschop weetjes

• Alleen de mannetjes kunnen zingen. En hoe ouder de dieren worden, hoe langer de liedjes zullen worden.
• Ze gebruiken soms slangenhuiden in hun nest. Men verwacht dat ze dit doen om roofdieren af te schrikken.
• De blauwe kleur van de snavel is geen pigment. Zoals bij alle blauwe vogels zie je een blauwe snavel door de manier hoe het licht op de veren valt.